Bu iz Dan ve Pablito ikilisinin yollarını, ülkedeki siyasi güç hesapları ile kesiştirir. Devlet başkanlığı sarayının bahçıvanı botanikçi Hermoso ise bir darbe yaparak, ülkenin diktatörü –fanatik Céline Dion hayranı- General Pochero’yu devirmiş, memleketin yeni diktatörü olmuştur. Hermoso’ya bu gücü veren ise yine Marsupilami’yle ve Palombia ormanlarında yetişen bir orkide türüyle alakalı bir mesleki keşiftir.
Palombia için bir Latin Amerika parodisi denilebilir, bu hayali ülke çokça Brezilya, biraz Peru, biraz Paraguay; zenginlik ile fakirlik, aşırı turistikleşme ile balta girmemiş ormanlar bir aradalar. Bu kültürel göndermeler, kısmen “Rio Sex Comedy”yi (Jonathan Nossiter, 2010) hatırlatıyor, ancak “Sur La Piste de Marsupilami”deki sözkonusu unsurlar -biraz da filmin bir çizgi roman adaptasyonu olmasından dolayı- nispeten sathiler. Film gazeteci karakterin haberleri üzerinden, ana akım medyada uzak ülkelerin temsilindeki egzotizmin eleştirisine bağlanabileceği gibi, botanikçinin ülkenin başına geçmesini sağlayan keşfi bağlamında da doğanın sömürülmesi üzerinden okunabilir.
“Sur La Piste de Marsupilami” nin “çocuk filmi” ile komedi arasında kararsız olması zaman zaman onu güçsüz kılıyor. “Sur La Piste de Marsupilami”nin mizahı, stereotipler üzerine inşa edilmiş bir durum güldürüsü ile bir takım gagler arasında gidip geliyor. Bunlardan ilkinin yetişkinleri, ikincisinin çocukları hedef aldığı söylenebilir. Bazı müzikli gagler uzadıkça uzayıp, eğlenceli olmaktan çıkıyorlar. Her şeye rağmen filmin politik bir tavır sahibi olduğu açık, sadece satır araları ile sınırlı olmayan ekolojist ve antikapitalist mesajlar, filmin zahiri basitliğinin bir harc-ı âlemlikten ziyade, çocuk filmi de olabilmek çabasına işaret ettiğini gösteriyor.
Ali Tirali – Mayıs 2012